#Selfcare: trap er niet in
Mooi artikel in NRC afgelopen vrijdag: even #selfcare en dan nóg harder door. Tom Grosfeld signaleert de opkomende trend van selfcare, die met name door influencers wordt gepromoot op Instagram. Maar ik zie het ook steeds vaker in mijn Facebooktijdlijn. Het is alsof iedereen ermee bezig is.
Geurkaarsje aan, lekker in bad. Een yogalesje, of een meditatiesessie met een van de tegenwoordig zo populaire meditatie-apps. Het doel? Je batterij weer ‘even’ opladen zodat je er daarna weer keihard tegenaan kunt. Zodat je je drukke werkweek doorkomt. Zodat je niet overspannen raakt.
Selfcare als fopspeen
Natuurlijk, als yogadocent kan ik alleen maar toejuichen dat er meer geyogaad en gemediteerd wordt, of dat mensen op andere manieren rust inbouwen in hun dag. Maar als je doel is om iets vol te houden, dan wordt selfcare een fopspeen. Een lapmiddel om jezelf net fit of ontspannen genoeg te houden om je drukke leven te overleven.
Daarom bieden werkgevers ook yoga en meditatie aan aan hun mensen: alles om de productiviteit optimaal te houden. Als dat betekent dat je je werknemer een kwartiertje laat snoozen in een speciaal ingerichte slaapruimte, dan doe je dat.
Selfcare is zelfreflectie
Trap er niet in! Echte selfcare gaat veel dieper dan ‘even je batterij opladen’. We zijn geen robots en hebben geen batterijen. Echte selfcare gaat over zelfreflectie en inzicht: houd ik me wel met de juiste dingen bezig? Pleeg ik roofbouw op mijn lichaam, of mijn geest? Geef ik te veel en ontvang ik te weinig?
Voor echte selfcare is tijd nodig, en rust. Dat gaat je niet lukken door een half uurtje in bad te gaan zitten met een geurkaars erbij. Yoga en meditatie helpen wél om naar binnen te keren en echt bij jezelf te zijn. Zolang je ze maar niet als lapmiddel gebruikt.
